Bansi-
We leven in een moderne tijd, rond 2009, in het ontwikkelde westen, in Nederland. Hier hebben wij geleerd wat emancipatie nou eigenlijk is. En wat hebben wij dat goed opgepakt! Bravo!
Toch zijn er nu nog, hier in Nederland, goed ontwikkelde en zeer goed geschoolde (daar kan het dus niet liggen) Hindustaanse vrouwen die zich zo in de hoek laten drukken door ‘achterlijke' schoonmoeders, dat het eigenlijk niet te geloven is. Why? Om ‘in een goed blaadje te staan' bij schoonmama? Hou toch op!
Deze schoonmoeders die er hun levenstaak van maken vooral hun schoondochters als vuil te behandelen. Deze "krengen" van schoondochters hebben immers hun meest waardevolle persoonlijke eigendom, genaamd hun zoon, afgenomen. Hun dochters zelf zijn niets waard, want vanaf de geboorte gaat moederlief ervan uit dat dochter haar zal verlaten...voor een andere (schoon)familie. Erg lullig voor die dochters; hun frustratie is begrijpelijk na zo'n unfaire ongelijkheid sinds hun prille jeugd. Maar de zoon, daar kom je niet ongestraft aan.
Dat schoonmama durft over de vloer te komen, haar zoon opstookt tegen zijn vrouw, haar schoondochter als vuil te behandelen, haar als minderwaardig neer te zetten en haar zelfs te negeren! Te achterlijk en walgelijk voor woorden....
Er is nu nog een aspect, te weten zoonlief. Kan hij zijn moeder niet aan het verstand brengen dat hij niet meer haar persoonlijke eigendom is? En dat hij wenst, verwacht en zelfs eist dat zijn wederhelft (ghar ke Lakshmi / Godin van hun huis!) met evenveel en eigenlijk met nog meer respect behandeld moet worden dan hijzelf.
Uit niet-wetenschappelijk onderzoek, naar deze walgelijke gevallen, blijkt dat zoonlief absoluut niet tegen moeder durft in te gaan. Ze hebben immers tot hun achtiende levensjaar bij moederlief aan de borst gelegen en zijn dus de grootste slampampers van deze wereld. Als hun eigen vrouw er niet meer tegen kan, ontstaan er begrijpelijk problemen. De stoere, macho heren kunnen het, zoals verwacht niet aan, en grijpen naar de fles. Vluchtgedrag op en top. Goed zo, lafaards!
Beste schoondochter, eventuele oplossingen voor deze problemen:
1. Schoondochter, vanaf de allereerste keer (ook al is het direct na je huwelijk) moet je dit niet pikken! Spreek manlief en schoonmama direct aan!
2. Gaat ze ermee door, mag je nog maximaal één keer een waarschuwing uiten.
3. Blijkt ze daarvoor doof te zijn, neem jij, met je hele gezin, inclusief manlief, afstand en minimaliseer je het contact.
4. Weigert manlief dat, dan zit je in een serieuze huwelijkscrisis. Probeer manlief een laatste keer ervan te overtuigen.
5. Lukt dit allemaal niet, dan is jullie huwelijk over.....met complimenten van schoonmama (die heeft bereikt wat ze wilde, haar zoon terug!?!) Geloof me, jij hebt genoeg je best gedaan en jij kan er niets aan doen dat je man geen ruggegraat heeft....
p.s.1
[Je begrijpt dat ik het woord manlief bedoel tussen vette aanhalingstekens!: "manlief"]
p.s.2
[Uiteraard is dit niet generaliserend bedoeld, er zijn ook vreselijk lieve schoonmoeders, waarvan akte!]