Juf Kumari
Het is woensdagmiddag. Een doodgewone schooldag zit erop en Sunaina gaat huiswaarts. Ze wordt binnenkort 16 en met een beetje geluk krijgt ze dan een scooter van haar ouders. Voor alsnog transporteert ze zichzelf per fiets. Hard trappend met een starre blik in de ogen begeeft ze zich naar wat wij allemaal als veilige plek beschouwen: de plek waar je samen met je ouders en ‘siblings' woont en waar je je veilig voelt. Toch?
Sunaina is 15 jaar oud en zeer pienter. Ze is een leuke leerling, leergierig en behulpzaam. Als je haar een klusje geeft, hoef je er niet naar om te kijken. Van dit soort verantwoordelijkheden bloeit ze helemaal op. En een compliment doet het kind absoluut stralen. Ze zit in de bovenbouw van het VMBO en weet nu al dat ze secretaresse wil worden. Na dit jaar gaat ze deze opleiding aan het ROC doen. Ze weet nu al welke competenties een secretaresse moet hebben en eerlijk gezegd, denk ik dat zo een baan haar op het lijf is geschreven.
Echter valt het sinds een maand op dat Sunaina erg slordig is en misschien wel het hele make-up schap van de Etos heeft aangeschaft! Hoe lang staat ze voor de spiegel? En waarom krijgt ze overal ruzietjes? En wat is dat toch, het kind lacht bijna niet meer, maar is continu boos! Op wie? Tja, eigenlijk op alles wat ze tegen komt.
Dan is het weer zo ver: na de les LO, in de kleedkamers, zagen klasgenoten dat ze ‘zuigvlekken' in haar nek had. Dat geeft hilariteit! De kleedkamer is dan omgebouwd tot locale markt, waar de kijvende vrouwen zich hebben verzameld. Er is slechts één persoon die niet lacht: Sunaina, die is woedend. Ze vliegt degene die met een harde stem de grappen over de blauwe plekken maakt, in de haren. Ruzie, vechten, schelden en ... huilen.
Wat is er toch met het meisje? De vrolijkerd is niet alleen omgeturnd in een vechtersbaas, het gaat ook nog bijna elke middag huilend naar huis. De ruzie in de kleedkamer is echter een ingang voor de mentor om een kijkje te nemen in het zo afgeschermde leventje van Sunaina.
Sunaina woont met haar ouders en jongere zus. Sinds twee maanden is het gezin uitgebreid met een vriend van Pa. De vriend, Sunil, is weg bij zijn vrouw. Zijn gezin heeft hij in Suriname achter gelaten. Zijn Mousi gaf hem een ticket om hier op vakantie te komen en de 30-jarige Sunil greep die kans met beide handen. Sinds een maand logeert hij bij de vader van Sunaina en de rest van het gezin. Sunil is inmiddels illegaal in Nederland. Sunaina's pa heeft een schoonmaakbedrijf. Sunil werkt er zwart.
Alsof dit niet ingewikkeld genoeg is, heeft Sunil ontdekt dat hij de 15-jarige Sunaina wel het een en ander kan leren: hoe omzeil ik mijn ouders, hoe doe ik stiekeme dingen, hoe geef ik Oom Sunil het gevoel dat hij speciaal is, nu zijn vrouw - de takkeheks - er niet meer voor hem is? Elke avond, als het gezin naar bed is en Sunil zijn lijf op de bank in de woonkamer heeft gedrapeerd, komt Sunaina stiekem naar beneden. Wat begon als gezellig samen kletsen, had nu een intiemere dimensie aangenomen. Die zuigvlekken waren daar het directe gevolg van. Nu wilde Sunaina stoppen met dit contact. Het voelde niet goed om tegen haar ouders te liegen en ze vond het niet meer leuk. Maar Oom Sunil had daar een andere mening over: hij houdt zoveel van Sunaina, dat hij haar niet kan laten gaan. Als Sunaina toch besluit om 's nachts niet meer naar beneden te komen, dan zal hij die speciale foto's van haar op internet zetten! Haar vader zal haar dan uit huis schoppen en haar moeder zal op haar spugen. Tot overmaat van ramp is Sunaina vorige week niet ongesteld geworden. Daarom is ze zo boos op alles om haar heen, ze wil eigenlijk ....... nou, dat weet ze niet.
De mentor schrikt zich wezenloos! Haar 15-jarige pupil heeft een sexuele relatie met haar oom van 30. Ouders weten er niet van, maar het gebeurt in hun eigen huis, feitelijk onder hun neus. Sunaina wil niet dat de mentor er met iemand over praat, maar dat kan de mentor haar niet beloven. Aan het begin van het gesprek heeft ze namelijk al aangegeven, dat als de vertrouwelijke info van Sunaina schadelijke effecten voor haar kan hebben, dat de mentor dan genoodzaakt is met haar leidinggevende erover te praten. Sunaina kent deze mensen, ze zit trouwens al drie jaar hier op school en weet van de hoed en de rand af.
De mentor weet dat ze iets moet met deze informatie. Ze bespreekt het met de teamleider en de zorgcoördinator. Deze laatste is de deskundige in elke VMBO-school op het gebied van sociaal-emotionele zaken. En deze school heeft een kei van een zorgcoördinator.
Zij stelt voor om als volgt te handelen en dat gebeurt: de zorgcoördinator belt naar huis en vraagt of beide ouders naar school kunnen komen. Het is belangrijk dat er vandaag nog een gesprek met beide mensen erbij plaats vindt. In eerste instantie heeft pa het druk en thuis is bepaald dat ma de schoolzaken regelt, maar goed, hij moet wat rommelen in zijn agenda en hij is er ook bij.
De zorgcoördinator voert het gesprek en laat Sunaina - snikkend, huilend, hortend, stotend - vertellen wat er sinds een maand gaande is. Haar moeder begint ook te huilen, haar vader krijgt een kille blik in de ogen. Als hij eindelijk gaat praten zegt hij: "Sunaina, je moet je sterk houden en vergeten wat er is gebeurd. Ik zal oom Sunil uit huis zetten, maar je mag er met niemand over praten. Wat gaan mensen zeggen als ze dit horen, Sunain? Dat papa slecht is, dat mama slecht is? Dat jij ook slecht bent? Oom Sunil is illegaal in Nederland. Dat is al een probleem. Maar hij werkt ook nog zwart voor papa en je wil toch niet dat papa nu een probleem krijgt?"
De mentor en de zorgcoördinator weten niet wat ze horen! Hoe wil pa hulp voor zijn dochter als ze niet mag praten? Sunaina wordt gevraagd de ruimte even te verlaten, waarna er een heftige discussie ontstaat. Daarbij ontploffen zowel mentor als coördinator bijna! Ze proberen de ouders uit te leggen, dat ze een wettelijke plicht in deze hebben. Oom Sunil heeft zich vergrepen aan hun minderjarige dochter! Doe aangifte, zoek hulp voor je dochter, ze zal het nodig hebben. Geef je dochter nou het gevoel dat ze het waard is, come on! Zo leerde pa zijn dochter te liegen, vandaag om Sunil, maar morgen doet ze het tegen hem! Please, begrijp het toch!
Pa blijft echter een koele: tja, jullie westerse mensen begrijpen ons niet. Incest komt niet voor in onze cultuur. Sunaina is inderdaad mijn kind en ik weet als geen ander dat ze een levendige fantasie heeft. Sunil is mijn vriend, ik ken hem mijn hele leven, hij is net een broer voor me, hij zal me dit niet aandoen. Ik weet wat ik aan hem heb. Ik moet ook aan mijn bedrijf denken: weet u hoeveel boete ik krijg als ze me betrappen op het in dienst hebben van zwartwerkers? En beseft u dat Sunil nooit meer de EU in kan als hij het land wordt uitgezet? Nee, hij bagatelliseerde het niet, hij stond gewoon met beide benen op de grond. En waar bemoeide de school zich eigenlijk mee? Hij zou de school aanklagen, hij wist al welke advocaat hij zou inhuren als we de zaak niet lieten rusten.
Als de gemoederen zijn gesust, gaan beide partijen uit elkaar. De ouders van Sunaina en Sunaina gaan samen naar huis om te bedenken hoe te handelen, de school doet hetzelfde. Maar wat doe je als school, als Sunaina een dag later wordt ziek gemeld en twee dagen daarna nog niet op school is? Dan bel je eerst naar huis om te vragen of je Sunaina mag spreken, maar dat kan niet, want ze is naar de dokter. Je krijgt haar grootvader aan de lijn, die alleen maar zegt dat er niets is en dat zijn kleindochter een virus heeft, waar ze veel pijn van heeft. Zo veel pijn, dat ze er constant van huilt.
De school besluit toch te handelen: de instantie die opkomt voor de bescherming van het kind wordt gesproken. Maar ja, er zijn heftigere gevallen in Nederland en dit was slechts het verhaal van het kind. De ouders hebben het toch niet beaamd? Maar, ze zullen het nader onderzoeken.
Je voelt aan je water dat dit niet klopt! Je voelt je machteloos, want zelfs deze instelling schijnt niets te kunnen doen. Je vraagt dan aan de wijkagent of hij een oogje in het zeil wilt houden.
En wat doe je, als je een dag of drie later van de wijkagent te horen krijgt, dat op het adres van Sunaina en haar ouders niemand meer woont? Het gezin is voorgoed vertrokken, bestemming onbekend, en Oom Sunil is mee.