Klagen heeft geen zin, want het lost toch niets op.
Dus een positieve aanpak. Ik ben blij en ik ben gelukkig....
Waarom?
Omdat mijn Hindustaanse cultuur toch niet verloren dreigt te gaan.
Ik geeft het eerlijk toe, voorheen was ik daar als echte trotse cultuurliefhebber best wel verdrietig om.
Het gevoel was dat de cultuur verloren dreigde te gaan omdat steeds minder mensen zich erom bekommeren. Steeds minder culturele activiteiten die worden georganiseerd. Het zit allemaal niet mee. Dit blijkt vooral te spelen bij de Surinaams Hindustaanse cultuur beleving.
Dat is de afgelopen jaren, zeker in Nederland, steeds minder geworden en dat is jammer, erg jammer.
Maar ik zie dat in de plaats daarvan steeds meer cultuur in het openbaar wordt beleefd en gebracht door de Indiase community hier in Nederland. En daar ben ik blij om. Van een divaliviering tot een diasporaviering en van een openbare filmvertoning tot een compleet niet-Hindustaans Indiaas filmfestival met Art films.
Ook al is het een beetje vreemd vergeleken met wat ik gewend was, gelukkig gaat mijn cultuur toch niet helemaal verloren want je weet het: it's all Indian"!
Bansi