Ik ben Lakshmi, 13 jaar oud en sinds enkele weken een heuse brugklasser. Mijn ouders heten Ram en Tanja. Ik heb een zus. Zij heet Anita en is 19 jaar oud. Anita heeft een vriend, Mike. Mike is 20. Mike is geen Hindostaan, maar hij is wel lief.
Mijn vader heeft drie broers en vijf zussen. We zien ze bijna nooit. Mijn moeder heeft een broer en een zus. Die zien we vaker, vooral haar broer. Hij is getrouwd, maar komt vaak eten. Mijn oom is niet echt lief voor mij. Hij slaat me niet, hij praat alleen zo hard tegen me. Hij schreeuwt me altijd. Ik doe het nooit goed. Mijn ouders zeggen nooit iets tegen mijn oom, volgens mij zijn ze ook bang voor hem.
Mijn moeder is heel lief. Ze doet alles voor ons, dat zegt ze, maar dat is echt zo. Ze werkt als mijn pa thuis is. Mijn pa werkt bij de supermarkt. Mijn ma is verpleegster in het ziekenhuis. Mijn ouders maken het thuis altijd leuk voor ons. Zo gauw het kan staat er een uitgebreide maaltijd op het menu. We gaan vaak op vakantie en we doen leuke dingen samen.
Maar de plannen veranderen altijd als mijn oom binnen komt. Mijn oom belt niet altijd vooraf. Hij komt soms net wanneer wij weg willen en dan gaan onze plannen niet door. Dan moet mijn moeder speciaal voor hem gaan koken. Hij groet mij altijd, maar verder wil ik niet met hem praten. Ik ben niet bang voor hem, maar ik vind hem niet lief.
Mijn oom vindt Mike ook niet lief, omdat hij geen hindostaan is. Mijn oom zegt altijd iets lelijks over Mike. Maar hij heeft ook gezegd dat Mike uit een belangrijke familie komt. Toen mijn opa jarig was, en er een feestje werd georganiseerd, zei mijn oom telkens wie van de gasten zo belangrijk was. Die is ambassadeur, die is miljonair, die heeft drie bedrijven, die heeft vijf paarden. Ach nee, Hindostanen hebben geen paarden, maar ik was toen 12 en helemaal gek van paarden. Pas als je ook van paarden hield, vond ik je de moeite waard, snapt u?
Twee jaar geleden, toen ik net 11 was geworden, was ik erg verliefd op Danny, een jongen van mijn klas. Danny was ook 11. Ik vond hem leuk. Hij had mooie ogen en een lieve lach. Hij hielp me met de sommen die ik moeilijk vond. Ik wilde mijn ouders hierover vertellen, maar wist niet hoe. Ik raapte alle moed bij elkaar en schreef een briefje aan mijn moeder. Die stopte ik op die bewuste avond, mijn ma had weer avonddienst in het ziekenhuis, onder haar kussen, voordat ik naar mijn bedje ging.
De volgende ochtend werd ik wakker en maakte me gereed voor school. Pa hielp me, want mama sliep nog. Ik was erg benieuwd naar haar reactie. Alleen de gedachte daaraan, maakte dat ik rode wangetjes kreeg. Toen ik later thuis kwam, zat mama aan de keukentafel. Ze knuffelde me en bedankte me voor de lieve brief en ze vond me dapper. Ze vond ook erg goed dat ik eerlijk tegen haar was.
Nog voordat we verder konden praten, ging de deurbel en ja, daar was mijn oom. Hij kwam binnen, zei "Dag Lakshmi" en ging ook aan de keukentafel zitten. Hij maakte een opmerking over Mama, dat ze blij was. Mama vertelde hem over de brief! Ik schaamde me, ik wist niet waar ik moest kijken. Dat gevoel verdween snel, toen mijn oom naar mij keek en zei: "Lakshmi, de dag dat ik jou op straat zie met een jongen, pak ik je aan je haren en sleur ik je naar huis. Knoop dat goed in je oren!"
Gisteren was ik naar de stad met een vriendinnetje en haar moeder. Zij nam ons mee naar Café Dudok, mijn favoriete chocomelzaak. We zochten een tafeltje langs de muur en we kregen warme chocomel met slagroom. We kregen ook een gebakje erbij! De moeder van mijn vriendin doet echte damesdingen met ons. Ik mag haar graag.
Maar wie kwam er toen binnen met een mooie dame achter zich aan? Juist ja, mijn oom. En die mooie dame was niet zijn vrouw. Hij ging aan het achterste tafeltje zitten en ze begonnen te zoenen. En ze hielden elkaars handjes vast! Ik liep zogenaamd naar het toilet, maakte stiekem een foto van hen met mijn mobiel en vroeg me af of ik hem nu aan zijn haren mocht sleuren. Dat ging niet, want mijn oom is kaal.
Met een sneaky lach op mijn gezicht ben ik verder gaan genieten van de chocomel en heb ik later opnieuw een brief voor mijn moeder geschreven.
Juf Kumari