O o o, wat was het weer een feest. Milan Zuiderpark in Den Haag was ook dit jaar weer een fantastische samenkomst van de leukste mensen ter wereld. Wat een feest, wat een feest, wat een feest, tarampampam….
Aangezien ik de hindustaanse cultuur en geschiedenis belangrijk vind, kon ik daar mijn lol niet op, bedacht ik me vooraf. Daar aangekomen kwam ik haast ‘volledig’ aan mijn trekken omdat er maar liefst twee plekken waren waar aandacht was voor de hindustaanse diasporageschiedenis.
Een waar diasporaplaza met een gepland debat en een bijzondere live wedstrijd; welke van de vier grote steden kan het lekkerst doksa maken? Een doksa is trouwens een surinaams-hindustaanse eend gemaakt in bijzondere masala en met kleine variaties in het bereiden per regio in Suriname. Denk bijvoorbeeld aan een lepeltje pindakaas die er in een bepaalde streek/district/familieclan verwerkt wordt, waardoor de doksa extra lekker zou smaken.
Een ware professionele jury, bestaande uit een viertal bijzondere vrouwen, die allen maatschappelijk hun sporen hebben verdiend,zou de prestaties van de vier steden beoordelen. Zij zaten keurig achter de jurydesk en kregen één voor één de eendjes voorgeschoteld. O dat zag er uit als een echt smulfestijn. Ze zaten net iets te ver van het publiek, dus kan ik niet bevestigen of ze de doksa echt zo hebben geproefd zoals dat hoort, botjes kluivend en de soerwa (jus) slurpend naar binnen werkend. Wel jammer omdat dit namelijk het meest smakelijke gedeelte is, maar enfin. Na rijp beraad is Rotterdam uit de bus gekomen als de beste doksa gevolgd door Utrecht met een vermoedelijk zeer verdiende tweede plek.
Dat Den Haag niet won, was best een beetje vervelend en wel om meerdere redenen. Daar wonen immers de meeste Hindustaanse mensen van het Europese vasteland, zijn ze het meest actief op cultureel gebied (met bijvoorbeeld recent maar liefst twee verschillende immigratievieringen tegelijkertijd), is er in het Zuiderpark ieder jaar de grootste Hindustaanse manifestatie van het Europese vasteland en is de lokale hindustaanse bevolking met oprechte trots ook de meest chauvinistische stadsnationalistische groep Hindustanen. Maar enfin, deze kleine eendensmet drinken we wel even weg. En na een paar stevige borrels is de Haagse doksa toch de lekkerste!
Geen enkel probleem want er was nog veel meer op de Milan. Vanaf de doksa diasporaplaza zag je iets verder op het terrein een groot gezondheidsplein waar veel terechte aandacht werd besteed aan gezonder leven, vanwege de gevaren waar de Hindustanen aan blootstaan zoals diabetes en hart en vaatziekten. Daar was de Haagse PvdA wethouder met gezondheid in de portefeuille Rabin Baldewsingh (jawel een echte top Hindustaan!) actief bezig de mensen aan te sporen gezonder te leven, eten en meer te bewegen. Hij, zelf het goede voorbeeld gevend tien kilo afgevallen, verdeelde persoonlijk gezonde smooties, in plaats van de suiker en calorie-exploderende frisdrank. Chapeau!
Het Sarnamihuis, ook actief met de Hindustaanse diaspora en cultuur was ook goed en serieus bezig in de kunst en cultuurtent. Met informatie en live culturele optredens. Hulde!
Op het grote podium was er uiteraard veel dans en muziek. Schattige kindertjes die zo hun best deden om het geoefende dansje zo mooi mogelijk uit te voeren. Het zijn vooral de ouders van die kids die zo trots zijn op hun kroost en zelf al wegdromen van de fantastische carrière van hun kinderen in Bollywood, een carrière die ze uiteraard (heimelijk?) zelf ambieerden en helaas net niet hebben kunnen realiseren. Zij zien hun kind als de nieuwe Madhuri Dixit-Nene-nene-ne ne (zing dit net als lala-lala-la la)
Ook de muziek kon niet ontbreken. Behalve het fantastische oerhollandse draaiorgel, die voor de gelegenheid prachtige oude Indiase instrumentale filmliedjes de lucht in slingerde (integratie pur sang), waren er ook vele podiumoptredens van lokale bandjes. Het geluid akoestisch goed regelen in de open lucht is niet zo makkelijk en ik was niet dronken dus wijt ik het maar aan deze factoren. Ook hierin blijkt de wil en het doorzettingsvermogen van de Hindustanen….
Na zo’n Milanbezoek blijft een deuntje in mijn hoofd en het gaat er maar niet uit. Ik heb het vandaag in diverse vormen horen terugkomen. En voor de liefhebbers; hier het prachtige origineel.
Verder waren er kraampjes met van alles en nog wat te koop. Van make-up, tot sieraadjes. Van CD’s en DVD’s tot kleding. Van maaltijden tot snacks. Enne de bara’s van Mousie smaakten echt als bara’s. Wederom hulde!
Let niet op de taalfoutjes, de boodschap, daar gaat het immers om!
Tot slot een laatste puntje van zorg. Als trotse (indirecte) nazaten van de grootste der aarde op het gebied van …eehm je weet wel … (je kent het alles overstijgende literaire wereldwerk de Kama Sutra toch wel), schijnt het dat we wat hulp zouden kunnen moeten gebruiken met een speciale Kama Sutra wierook!
Bansi