Juf Kumari
Geachte juffrouw,
Mijn dochter kreeg gisteren het overgangsrapport mee. Meteen nadat ze thuis kwam, kreeg ik die te zien. Daar was ze vlot mee.
Helaas moet ik u bekennen, dat ik niet optimaal tevreden was over de behaalde resultaten. Mijn dochter - die in het VMBO zit, maar in mijn ogen de HAVO aan moet kunnen – had een rapport met allemaal zevens. En dat terwijl ik toch minimaal 8,5en van haar verwacht. Ik kan alleen maar concluderen dat haar niveau gestaag daalt en daar, beste juffrouw, kan ik toch alleen maar u en uw collega’s de schuld van geven.
Daarnaast kan ik me heugen dat u in december, ruim een half jaar geleden, met mijn dochter zou praten over haar gedrag jegens leeftijdgenoten van het andere geslacht. Heeft u dit reeds gedaan? En wat is hieruit gekomen.
Voorts vind ik dat mijn dochter niet met Sofia en Agnes om mag gaan, maar als ik het tegen haar zeg wordt ze verdrietig en zegt ze niets meer tegen mij. Wilt u mijn dochter hierover aanspreken? Ik vind het niet goed dat ze met mensen van dit niveau optrekt, daar zij toch minimaal HAVO aan moet kunnen.
Ik wil dan ook weten met wie ze volgend jaar in de klas komt te zitten en verzoek u dit per ommegaande met mij te communiceren. Wetende dat u dit niet kunt, de vakantie is namelijk al begonnen, reken ik toch op een dringend antwoord uwerzijds.
Hoogachtend,
de vader van Sunita
Geachte meneer,
Met verbazing heb ik uw mail gelezen. Ik heb u namelijk een half uur voordat u de mail verzond gesproken en u heeft niets hierover laten doorschemeren.
Allereerst wil ik u met klem erop wijzen dat uw dochter op het voor haar geschikte niveau zit en een heel mooi rapport heeft. Ze heeft hard gewerkt en ook haar sociaal-emotionele ontwikkeling zit in de lift.
Intussen heb ik ook een kort gesprek kunnen voeren met uw dochter, helaas moet ik u vertellen dat zij erg verdrietig is, want volgens haar zult u nooit tevreden zijn over haar prestaties en de resultaten die zij behaald. Zij heeft verteld dat zij genoodzaakt is bij haar moeder in te trekken, want de lat die u telkens hoger voor haar legt, is een onoverkomelijke barriere geworden.
Jammer vind ik het dat u mij nu, een half jaar na december, wijst op iets wat in december gebeurd zou moeten zijn. In mijn beleving heeft u toen duidelijk gezegd dat u op de hoogte bent van deze zorgwekkiende ontwikkelingen en dat het aan u is, en niet aan de school, om uw dochter hierin te begeleiden. U heeft mijn tip om condooms in huis te hebben ter harte genomen, vertelde u mij een week later. Ik citeer: “ Mocht mijn dochter het dan toch doen, dan zo veilig mogelijk”.
Over de omgang met klasgenoten zal ik kort zijn: uw dochter is een sociaal kind, dat in staat is assertief op te treden. Zij gaat binnenkort een training volgen, zodat ze met haar agressie kan omgaan en zich weerbaar kan opstellen. Hier heeft ze zelf voor gekozen, voor mij een teken dat uw dochter zichzelf een goede spiegel voorhoudt en naar een oplossing zoekt.
Als u niet wil dat uw dochter met bepaalde mensen omgaat, dan is dat aan u om het met haar te bespreken. Wel wil ik u op het hart drukken, dat wij – de school waar uw dochter al drie jaar op zit – trots zijn haar tot onze leerlingen te mogen rekenen en wij kijken uit naar een succesvolle afsluiting van haar carriere bij ons, door het behalen van het diploma, volgend jaar. Een prettige samenwerking met u zal hier alleen maar positief aan bijdragen.
Een fijne vakantie,
de mentor van Sunita