Juf Kumari
De vakantie zit erop en de lessen vangen weer aan. De kids stromen binnen en de juf wil graag weten hoe de vakantie is geweest. Sommigen zijn weg geweest, anderen hebben hun kennis van de tv-programma's bijgespijkerd en bij een van de kinderen was er een groot feest inclusief eten!
Hij vertelde dat hij een week niet had gegeten, zo had hij zich fysiek voorbereid op dit feest.
Toen ik vandaag vertelde dat ik de gewoonte heb om te eten voordat ik naar een feestje ga, reageerde het overgrote deel van de leerlingen met een verbaasde ‘heh'.
Waarom eet u voordat u naar een feestje gaat, dan kunt u daar toch niet meer eten, en dan moet u al dat lekkers laten staan.
Helemaal gelijk hebben ze, waarom doe ik dat nu eigenlijk?
Dat heb ik ze verteld:
Ongeveer veertig jaar geleden hadden mijn ouders in Suriname een verjaardagsfeest. Hun collega van zeer rijke afkomst en dus in staat om een great party te geven, vierde haar 25 ste verjaardag. Ze had alles wat die tijd vooruit was: gekleurde uitnodigingskaarten, briljante staaltjes van stoffen die ze voor haar jurk had uitgekozen, sterk gekruide verhalen over het diner dat geserveerd zou worden, slaapplaatsen die geregeld moesten worden voor de familieleden die van verre oorden zouden afreizen in verband met the party of the century!
Mijn pa en ma verheugden zich enorm op dit feest. Ze trokken ook hun mooiste kledij aan en toen ze op het punt stonden om op de zundap te stappen en richting the party te gaan, vroeg Adjie: "gaan jullie weg zonder te eten?"
Het zit namelijk zo in elkaar:
Pa en Ma, just married, woonden toen nog in bij Adja en Adjie. Adjie kookte voor alle huisgenoten en verwachte dus dat Pa en Ma zouden eten, conform de gewoonten van alle dagen.
Maar vandaag was anders dan andere dagen: vandaag gingen Pa en Ma naar the party of the century met het heerlijke buffet waar ze door collega Birthday Lady op waren voorbereid. Terwijl ze op de zundap klommen, moesten ze elkaar erop wijzen dat ze aan het watertanden waren... ongelooflijk!
Adjie moest erom lachen, de kinderen verheugden zich op een leuke avond en ze gunde ze het allerbeste. Dus kreeg Adja een extra portie bhadjie, want wat gekookt is moet op!
Pa en Ma kwamen aan bij ‘the great party'. Het zag er echt mooi uit: er was een tent met zitjes daaronder. Pa en Ma voegden zich bij de andere collegae die zich al gedrapeerd hadden op de houten klapstoelen. De palen van de tent waren gehuld in vliegerpapier, er waren mooie lichten en ... wat gebeurde er daar op de trap?
Nou, al gauw bleek dat werklui - de collegae van VerjarieLady - in de tent (en onder het huis) werden geplaatst, maar dat de familie via de trap naar boven werd geleid. Boven stond namelijk een buffet om gek van te worden: nasi met kip, roti met doksi, bruine bonen, pom, sambal... hmmmmmmmmmmmmm!
En de collegae kregen ook iets lekkers hoor: een kopje thee en een zeer exclusieve.... KAKASTONG (een gedroogde pruim volgens het oeroude Chinese recept)!
Toen Pa en Ma na het verorberen van dit exquise voedsel ontdekten dat zij niet gevraagd werden deel te nemen aan het buffet, verlieten ze met overige collegae het feest van the century!
In colonne reden de zundappers met daarop chique geklede heren en dames in de mooiste japonnen op zeer hoge exclusieve hakjes naar de plaatselijke chinees. Die heeft op deze avond dus een top-omzet gehaald!
Toen Pa en Ma die avond thuis kwamen, troffen ze Adja en Adjie aan. Conform traditie zaten ze ‘onder het huis' in hun hobbelstoelen te keuvelen. Adjie vroeg nog: "hoe was het buffet".
Adja beëindigde het lange gesprek dat hierop volgde met: "Daarom moet je eten voordat je van huis gaat!"